Początek rozwoju kolei to 1825 rok, kiedy to otwarto pierwszą linię kolejową w Anglii ze Stockton on Tess do Darlington. W 1834 roku w Austrii zbudowano pierwszą linię kolejową i była to kolej konna z Gmunden prze Linz do Budziejowic dla dowozu soli do Czech. Łączna długość toru kolejowego w Galicji w 1912 r. wynosiła 4.131 km. Długość dróg bitych wynosiła wówczas 15.241 km. 16 grudnia 1884 roku do użytku oddano linię kolejową ze Zwardonia przez Żywiec - Zabłocie do Nowego Sącza, natomiast 22 grudnia 1884 r. otwarto linię Sucha-Skawina-Podgórze. Były to dwa z wielu odcinków liczącej 556,4 km długości linii kolejowej zwanej transwersalną. Za panowania austriackiego budowano w latach 1818-1823 szosę podkarpacką zwaną Drugim Głównym Traktem Handlowym tzw. „Cesarka”. Trakt ten zaczynał się w Bielsku Białej - Lipniku, gdzie łączył się z Wiedeńskim Traktem i prowadził przez Żywiec i Ślemień. Główny dyrektor budowy dróg i mostów A.J. Gross wydał rozkaz, by wzdłuż szos do Galicji wysadzono 200 tyś. drzewek morwowych w celu zachęcenia ludności do hodowli jedwabnika. Druga Główna Szosa Handlowa składała się z wielu odcinków budowanych równocześnie i tworzyła równoległą do wiedeńsko - lwowskiej linię strategiczną łączącą Małopolskę z Wiedniem i Węgrami. Drogi te wykorzystywane były do wywozu bogactw naturalnych, budulca, materiałów drzewnych i gotowych wyrobów. Podczas I wojny światowej wojsko wykorzystywało nową drogę i kolej do szybkiego przemieszczania się. W grudniu 1914 r. toczyły się krwawe boje pod Limanowa o panowanie nad tym traktem. Przyczyną puszczenia odcinka kolei Sucha - Żywiec przez Jeleśnię, Hucisko i Lachowice była większa rentowność eksploatacji okolicznych lasów.
Jakie pociągi jeździły po liniach Kolei Transwersalnej w porównaniu do dzisiejszych Kolei Śląskich?
Po liniach Kolei Transwersalnej jeździły trzy rodzaje pociągów. Były więc pociągi zatrzymujące się na każdej stacji i pociągi zatrzymujące się przy głównych stacjach. Pociągi towarowe jeździły z najmniejszą prędkością najczęściej nocą. Budowano wówczas trzy rodzaje stacji: skrajne, najbardziej rozbudowane, posiadające parowozownie, biura administracyjne, składy towarowe i położone na końcach linii. Stacje główne, na których parowóz zatrzymywał się posiadały salon dla gości, biura, zapasowe wagony i parowozy oraz zbiornik wody i skład paliw. Na stacjach pośrednich znajdowała się kasa i izba gościnna. Jak wiadomo z historii, pod koniec II wojny światowej Niemcy wycofując się z Żywiecczyzny wysadzili stacje i zniszczyli mosty.
Źródło: Marek Kubica, Jan Puda „Żywiec i Żywiecczyzna na dawnych pocztówkach”.
